Jak stawiać granice będąc WWO?

Wiele z nas w teorii wie lub słyszało na czym polega stawianie granic, ale w praktyce ciężko jest nam je zastosować. Niekiedy nie zdajemy sobie sprawy jak duży wpływ nauczenie się stawiania granic może mieć na nasze życie i jak poprawić jego jakość jeśli wprowadzimy je czynnie do działania. Pamiętasz momenty w twoim życiu gdy czułaś się ze robisz cos wbrew sobie, coś czego w głębi serca nie chciałaś, ale nie umiałaś odmówić bo to rodzina, przyjaciółka i nie chciałaś zrobić przyszłości albo bo tak się nie robi. Jedna z naszych cech jako osób wysoko wrażliwych jest empatia. Wiele z nas mogło dorastając słyszeć, ze mamy być mile i grzeczne i pomagać innym, jednocześnie nie myśląc o sobie i naszych potrzebach bo to egoizm. Dlatego też temat stawiania granic jest tak ważny dla osób wysoko wrażliwych. Znajomość swoich granic i tego gdzie przebiegają oraz umiejętność ich komunikacji pozwala nam obronić się przed wykorzystywaniem i ich przekraczaniem przez innych. Niekiedy sa to osoby z najbliższej rodziny a innym razem osoby ze środowiska zawodowego.

Gdy byłam mala dziewczynka wielokrotnie słyszałam, że trzeba być mila i grzeczna i nie wypada odmawiać czy robic komuś przykrości. Niestety wiązało się to z tym, że moje granice wielokrotnie były przekraczane bo ja sama nie wiedziałam gdzie one leżą i jak moge je stawiać. Przeniosło się to także w moje młodzieńcze lata gdy wielokrotnie nie potrafiłam postawić granic i dawałam się wykorzystywać. Wiele lat zajęło mi dojście do punktu, w którym jestem teraz, a więc nauczenie się stawiania granic bez poczucia winy. Przede wszystkim nauczyłam się gdzie przebiegają moje granice. Zdobyłam narzędzia, dzięki którym wiem już, jak je komunikować bez poczucia winy. Zrozumiałam, że mogę odmawiać i mam do tego prawo. Teraz chciałabym podzielić się moją wiedzą i doświadczeniem z innymi kobietami wysoko wrażliwymi.

Czym są i jak powstają granice?

Granica to informacja, co jest dla Ciebie ok i co nie jest, to jest uznanie, że gdzieś się zaczynasz i kończysz, a gdzieś zaczyna się druga osoba .

Nasze granice powstają więc w relacji z opiekunami, w wyniku tego, jak się oni nami zajmują (emoji. – z jakimi emocjami oni do nas wychodzą, mater. – jak na nas wydają pieniądze) lub jakie wzorce dbania o granice własne nam pokazują (związane z regulowaniem emocji, wydawaniem pieniędzy).

Granice to temat, który dotyka naszych 2 największych potrzeb: bliskości i wolności / samostanowienia, a jednocześnie lęków: samotności i bycia zawładniętym.

Granice w rodzinie (zwłaszcza z rodzicami i partnerem) są trudniejsze niż z osobami dalszymi, bo bliskość w dzieciństwie oznaczała bezpieczeństwo i szanse na przeżycie, dlatego tak ważna jest ona dla nas i jesteśmy w stanie rezygnować z wolności na jej rzecz .

Rodzaje granic

Fizyczna – definiowana przez nasze ciało i bliskość z nim, wprowadza rozróżnienie na przestrzeń osobistą, prywatną i społeczną. Jaka fizyczna bliskość i z kim jest dla mnie ok?

Intelektualna – określa, jak postrzegam rzeczywistość, na ile sobie i innym pozwalam na to, żeby myśleć tak, jak myślimy i różnić się w tym.

Emocjonalna – definiuje to, co robię z moimi emocjami – czy je uznaje za własne, czy i jak je przeżywam i z szacunkiem do nich podejmuję decyzje, buduję swoje życie.

Seksualna – emocje, myśli i działania związane z seksualnością. Jakie jest zrozumienie i poszanowanie moich własnych oraz partnera pragnień i ograniczeń w tej sferze?

Materialna – określa mój sposób funkcjonowania w świecie materialnym – pieniędzy, ubrań, otoczenia. Które są moje pieniądze? Jakimi zasadami się kieruję przy wydawaniu i współdzieleniu ich? Co za nie kupuję, a czego nie i dlaczego? Czym się otaczam? W jakich ubraniach chodzę?

Energetyczna – często najmniej widoczna, a najbardziej definiująca radość i komfort z życia. Często pokrywa się z naszym poczuciem odpowiedzialności i wpływu – moja uwaga idzie w to, za co czuję się odpowiedzialna i na co mam wpływ. Co uważam, że jest moją odpowiedzialnością? Na co mam wpływ? Na co ja wydaję moją energię, w którą stronę idzie idą moje wysiłki? Czy świadomie wybieram, co karmię swoją uwagą?

Duchowa – w jaki sposób kontaktuję się z tym, co jest ode mnie większe: z Bogiem, Wszechświatem, boskością, etc., czy daję sobie i innym prawo do robienia tego w sposób zgodny ze sobą i czy akceptuję to, że ktoś w ogóle takich potrzeb może nie mieć?

Jakie zachowania wynikają z poszczególnych granic?

Słabe, uszkodzone lub brak granic – uległość

Otwierasz się, ulegasz za bardzo, pozwalasz innym naruszać lub lekceważyć Twoje

prawa, nie przedstawiasz innym swoich uczuć, potrzeb i poglądów; Twoje działania

nie pokrywają się z Twoimi słowami i uczuciami.

Ostre lub mury zamiast granic – agresja

Jesteś zbyt zdystansowana lub dominujesz nad innymi lekceważąc ich prawa, mówisz o swoich poglądach, uczuciach i potrzebach narzucając je, podejmujesz decyzje nie uwzględniając praw innych, z marszu przyjmujesz postawę wrogą lub obronną

Zdrowe, półprzepuszczalne – asertywność

Bronisz własnych praw uznając jednocześnie prawa innych, wyrażasz swoje potrzeby, poglądy i uczucia w sposób spokojny, zrównoważony, ale też stanowczy, Twoje stosunki z innymi cechuje wiara w siebie

Granice zniszczone, zdeformowane, nieświadome – manipulacja

Wywierasz wpływ (świadomie lub nie) na osobę lub grupę w taki sposób, by nieświadomie i z własnej woli realizowała Twoje (manipulatora) cele

Ćwiczenie:

Zapytaj siebie: Jak wygląda moje stawianie granic na dzień dzisiejszy?

Sprawdź, jak ma się do tych granic Twoje życie. W jakich obszarach udaje Ci się żyć zgodnie z tym, co jest dla Ciebie akceptowalne i co nie, a gdzie masz trudności z ich stawianiem / egzekwowaniem. Które granice jest Ci utrzymać najłatwiej? Które najtrudniej? Dlaczego? Co jest największym wyzwaniem? Obszar fizyczny, intelektualny, emocjonalny, seksualny, materialny, energetyczny, duchowy. Jakie moje granice tym obszarze sama przekraczam? Dlaczego tak się dzieje? Jakie moje granice w tym obszarze inni przekraczają ? Dlaczego tak się dzieje?

Konsekwencje problemów ze stawianiem granic

1. bałagan wewnętrzny / tożsamościowy „nie wiem, kim jestem”, „a mam poczucie, że muszę być jakaś”, „czuję, że mam wiele twarzy, nie wiem, która to prawdziwa ja”
2. brak umiejętności komunikowania i egzekwowania granic
3. dużo podskórnego lęku wynikającego z braku osadzenia w sobie nieumiejętność podejmowania decyzji
4. czucie strachu i poczucia winy, zwłaszcza w momentach dzielenia się własnym zdaniem, opinią, komunikowania własnych potrzeb lub emocji efekt: brak komunikacji lub komunikowanie się za późno, kiedy nadmiar emocji zaburza równowagę
5. poczucie niepanowania nad własnym życiem: czasem, pieniędzmi, emocjami, pracą; poczucie, że punkt kontroli nad moim życiem jest poza mną

Które z tych symptomów zauważasz u siebie? Które najbardziej obniżają Ci jakość życia?

Jeżeli poczułaś, ze masz problem ze stawianiem granic i chciałabyś nad tym popracować, to zapraszam Cię serdecznie do zakupu Workbooka: Stawianie ganic dla WWO