Nie wierzyłam w to, że mam prawo zadbać o siebie i moje potrzeby, przecież najpierw muszę zadbać i pomóc innym, oni i ich potrzeby są ważniejsze niż ja i moje…
Gdy ktoś pytał mnie, czego potrzebuję, nie potrafiłam odpowiedzieć i nazwać moich potrzeb czy pragnień, bo tak bardzo byłam skoncentrowana na innych, że nie znałam siebie…
Porównywałam się z innymi i starałam robić to co osoby, które według mnie odniosły sukces, myśląc, że wtedy będę szczęśliwa…
Czułam, że moje życie to porażka, nie żyłam swoim życiem, a starałam się naśladować innych, nie byłam sobą, nie lubiłam siebie, wydawało mi się, że jestem słaba…
Ale dzisiaj chciałabym Ci powiedzieć, że tak nie musi być!
