Słyszę to od wielu kobiet wysoko wrażliwych.. One też…

• Nie wierzą, że mają prawo zadbać o siebie, o swoje potrzeby, przecież najpierw muszą zadbać o innych bo inni są ważniejsi niż one.

• Nie umieją nazwać swoich potrzeb (bo nikt ich nigdy o to nie pytał…), więc szukają ich na zewnątrz sugerując się tym, co robią inni i porównując się swoje życie z nimi.

• Czują, że są w tyle, że ich życie nie jest wystarczająco dobre a może nawet ze one nie są wystarczająco dobre by być szczęśliwe!

TAK NIE MUSI BYĆ!

Brak poczucia własnej wartości to jeden z kluczowych tematów z jakimi borykamy się jako kobiety wysoko wrażliwe.

Z niego wynika wstyd i poczucie winy, lęk i podważanie siebie na każdym kroku. To przez nie boisz się sięgnąć po to, na czym Ci zależy albo budujesz relacje tylko na tym, co Ty możesz dać innym, a nie także na tym, co możesz w nich otrzymać. Wydaje Ci się ze jesteś wartościowa i pożyteczna tylko wtedy gdy dajesz.

W dzieciństwie potrzebowałaś więcej uwagi, potrzebowałaś być wysłuchana a Twoje potrzeby zaspokojone. Jednak tak się nie stało. Jest więc w Tobie głębokie pragnienie uwagi, wysłuchania, obfitości i miłości. Masz nadzieję, że to dostaniesz to od innych, od świata zewnętrznego.

Niestety to niemożliwe, ale to nie znaczy, że to już jest dla Ciebie niedostępne wręcz przeciwnie.

To czego pragniesz czeka na Ciebie w Tobie samej. Potrzebujesz to tylko odkryć.

Virginia Satir, amerykańska psychoterapeutka, zajmująca się terapią rodzin i ustawieniami systemowymi, która wywarła ogromny wpływ na rozwój psychoterapii, a szczególnie terapii rodzin o poczuciu własnej wartości napisała tak:

„Poczucie wartości może wzrastać tylko w atmosferze, w której indywidualne różnice są doceniane, błędy tolerowane, komunikacja jest otwarta, zasady są elastyczne – w takim rodzaju atmosfery, która jest odnajdywana w rodzinie, w której wzajemnie się pielęgnują.”

Piękne słowa i wizja, prawda? Ale z drugiej strony ile znasz takich rodzin? Ja osobiście patrząc w moja przeszłość widzę, że była ich garstka. Większość rodzin to były rodziny które nie wspierały budowania zdrowego poczucia własnej wartości i dzieci wychodziły z nich bez niego.

Źródła takiej sytuacji były różne, czasem brak edukacji i wiedzy o wychowaniu, czasem bieda, niekiedy uzależnienia, przemoc, a niekiedy kolektywna trauma.

Ważne jest jednak to, ze jako dorosłe kobiety możemy cos z tym zrobić. Mamy wpływ i możemy to zmienić.

Virginia Satir pisze: „Ponieważ poczucie własnej wartości oraz jej brak są wyuczone, mogą zostać oduczone i nauczone na nowo. A jest to możliwe od narodzin do śmierci, a zatem nigdy nie jest za późno. Człowiek w każdym momencie życia może zacząć czuć się lepiej”.

Dlatego zapraszam Ciebie do wykonania pierwszego kroku w kierunku poczucia się lepiej.

Skorzystaj z niego i poczuj się lepiej

Ja też jestem WWO i na co dzień pomagam innym kobietom wysoko wrażliwym zwolnić w codziennym biegu, zauważyć swoje potrzeby i odnaleźć dobrostan dzięki uważności.